Thursday, July 12, 2012
Friday, June 15, 2012
အေၾကြေစာသူတြက္ ျပန္ခက္တဲ႕ခရီး
အလုပ္ကိုပဲ အေၾကာင္းျပၿပီး ဘေလာ့ဂ္ကို လွည့္မၾကည့္ျဖစ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေၾကကြဲစရာေတြကို စာလုံးအျဖစ္ေျပာင္းရတာ တခါတခါမွာအရမ္းခက္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္လာေလေတာ့ ၈ရက္ေန႕ကတည္းက ေရးမယ့္ပို႔စ္ကို အခုမွ စိတ္ဒုံးဒုံးခ်ေရးလိုက္ရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲစိတ္ခိုင္ပါေစ မိမိနဲ႕ နီးစပ္သူေတြရဲ႕နာေရးနဲ႕ ပါတ္သက္လာရင္ တည္ၿငိမ္ေအာင္မထိန္းႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ဟာကို အရင္စလုပ္မလဲ မခြဲျခားႏိုင္ပဲ ျဖစ္ၾကတာဓမၼတာပဲဆိုေတာ့ နာေရး႐ွင္မ်ားကိုလဲ အျပစ္မတင္ရက္ပါ။ အခုလဲ ေန႕လည္ပိုင္းကတည္းက ကားအက္ဆီးဒင့္ေၾကာင့္မဲေဆာက္ေဆး႐ုံႀကီးေရာက္ၿပီး ၂နာရီေလာက္မွာ ဆုံးသြားတဲ့ ေမာင္သန္႕ေဇာ္ဦး (၁၆ ႏွစ္)ရဲ႕ ႐ုပ္အေလာင္းကို ျမဝတီျပန္သယ္ဖို႕ အေၾကာင္းၾကားတာကို ည ၆နာရီေက်ာ္မွ အ႐ွည္ႀကီးကတဆင့္ သိရတယ္။ ေစတနာ နာေရးကူညီမႈ
အသင္း (ျမဝတီ) ကိုအေၾကာင္းၾကားၿပီးၿပီတဲ့။ သူတို႕ဘက္က လာႀကိဳဖို႕ အဆင္သင့္ပဲဆိုေတာ့ မဲေဆာက္ဘက္ျခမ္းက ကမ္းနားပို႕ပို႕ဖို႕ လမ္းေၾကာင္းကိုအစီအစဥ္လုပ္ရတာေပါ့။ ဒါနဲ႕ အမွတ္ ၁ ဂိတ္က လူမႈေရးအဖြဲ႕ေတြကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ကူးဖို႕ျပင္ၾက။ အေလာင္းတင္ဖို႕ကိုေတာ့ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႕က ဝါယာလက္ကားကို ငွားရတယ္။ ဂိတ္က ကိုစြန္ဖိုးတို႕ အဖြဲ႕ကလဲ စက္ေလွအသင့္ျပင္ေစာင့္ၾက ပါတယ္။ တဖက္က ဦးလွထြန္းတို႕ကလဲ ဝါယာလက္ကားနဲ႕ လာႀကိဳေတာ့ ျမစ္ကမ္းႏွစ္ဘက္ ဝါယာလက္မီးတဝင္းဝင္းနဲ႕ ေသပန္းေတာ့လွပါရဲ႕။ ပညာသင္ဆဲ အညြန္႕တလူလူနဲ႕ အေၾကြေစာတဲ႔ ညီငယ္အတြက္ အျပန္ခက္တဲ့ခရီးကို ပရဟိတအသင္းႏွစ္ခုနဲ႕ စိတ္တူကိုယ္တူ မိတ္ေဆြေတြ ပူးေပါင္းၿပီး အဆင္ေျပေျပကူညီလိုက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ဝမ္းနည္းပီတိျဖစ္မိရပါတယ္။ ေမာင္သန္႕ေဇာ္ဦး ေကာင္းရာ
သုဂတိလားပါေစ။ အမွတ္(၁) ဂိတ္မွ ကိုစြန္ဖိုးနဲ႕တကြ လူမႈေရးအသင္းသူ/အသင္းသားမ်ား ဂိတ္အလုပ္သမားမ်ား မိသားစုဝင္အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ရင္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႕ ေခ်ာင္းကူးျမစ္ျခား အသင္း (ျမဝတီ) ကိုအေၾကာင္းၾကားၿပီးၿပီတဲ့။ သူတို႕ဘက္က လာႀကိဳဖို႕ အဆင္သင့္ပဲဆိုေတာ့ မဲေဆာက္ဘက္ျခမ္းက ကမ္းနားပို႕ပို႕ဖို႕ လမ္းေၾကာင္းကိုအစီအစဥ္လုပ္ရတာေပါ့။ ဒါနဲ႕ အမွတ္ ၁ ဂိတ္က လူမႈေရးအဖြဲ႕ေတြကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ကူးဖို႕ျပင္ၾက။ အေလာင္းတင္ဖို႕ကိုေတာ့ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႕က ဝါယာလက္ကားကို ငွားရတယ္။ ဂိတ္က ကိုစြန္ဖိုးတို႕ အဖြဲ႕ကလဲ စက္ေလွအသင့္ျပင္ေစာင့္ၾက ပါတယ္။ တဖက္က ဦးလွထြန္းတို႕ကလဲ ဝါယာလက္ကားနဲ႕ လာႀကိဳေတာ့ ျမစ္ကမ္းႏွစ္ဘက္ ဝါယာလက္မီးတဝင္းဝင္းနဲ႕ ေသပန္းေတာ့လွပါရဲ႕။ ပညာသင္ဆဲ အညြန္႕တလူလူနဲ႕ အေၾကြေစာတဲ႔ ညီငယ္အတြက္ အျပန္ခက္တဲ့ခရီးကို ပရဟိတအသင္းႏွစ္ခုနဲ႕ စိတ္တူကိုယ္တူ မိတ္ေဆြေတြ ပူးေပါင္းၿပီး အဆင္ေျပေျပကူညီလိုက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ဝမ္းနည္းပီတိျဖစ္မိရပါတယ္။ ေမာင္သန္႕ေဇာ္ဦး ေကာင္းရာ
ပရဟိတအသင္း ႏွစ္သင္းကိုယ္စား ဆႏၵျပဳလိုက္ရပါတယ္။
(မိုးကေလးတဖြဲဖြဲမွာ ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီနဲ႕ မေမာႏိုင္မပန္းႏို္င္ လာဝင္ေခၚတဲ့ အ႐ွည္ႀကီးတို႕ ကိုစိုးတို႕လဲ ေမတၱာပို႕တဲ့ထဲပါပါတယ္)
ရန္မ်ိဳးေအာင္
Monday, January 16, 2012
Tuesday, August 16, 2011
သိၾကားေစ သက္ေသညႊန္း----------------
သံတူေၾကာင္းကြဲ ေဝဒနာမ်ိဳးစုံနဲ႕ တိုင္းတပါးမွာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ေနၾကရတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ အတြက္ လက္လွမ္းမီသေလာက္ တတ္ႏိုင္သလို ကူညီၾကဖို႔ဆိုတဲ့ ဆႏၵကေန ေမြးဖြားလာခဲ့တဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း(မဲေဆာက္)ေတာင္ တစ္ႏွစ္သားေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ။ လူသားကေလးငယ္တဦး ဆိုရင္ေတာ့ ဟန္ခ်က္မခိုင့္တခိုင္ စမ္းေလ်ာက္ရင္း မပီကလာ ပီကလာနဲ႕ ခ်စ္စရာ့အ႐ြယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္အမ်ားေျပာေလ့ ႐ိွသလို ဖြံ႕ေတာ့ဖြံ႕ပါရဲ႕၊ ခ်စ္ေမြးမပါဘူး ဆိုသလိုမ်ား ျဖစ္ေနေလေရာ့သလား။ ေစတနာ အရင္းခံေတြၾကားထဲကို ေဝဒနာ ကြက္ၾကားမိုးေတြ႐ြာေနတုန္း။ ေႀသာ္----သူတို႕ မသိလို႕ေျပာၾကတာ ေနမွာေပါ့လို႕ သည္းခံခဲ့ေပမယ့္ ဟုတ္ေနလို႕မေျပာတာဆိုတဲ့အထိ မေရာက္ခင္ ဒီပို႕စ္ကို ေရးျဖစ္တာပါ။
23/07/2011 ေန႕မနက္ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴးဆီက ဖုန္းလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ မကိုင္မျဖစ္ကိုင္ရတဲ့ဖုန္းေတြထဲမွာ သူလဲပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း ေၾကာက္ရသလဲဆိုေတာ့ အသင္းရဲ႕ ဘ႑ာေရးက်ပ္တည္း ခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူေခၚလာရင္ "အကိုေရ- နာေရးတခု႐ိွေနလို႕" က စတာမ်ားလို႕။ အဖြဲ႕ထဲမွာ လွစ္ကနဲဆိုသူက စိတ္ျမန္လူျမန္ဆိုေတာ့ နာေရးျဖစ္တဲ့ဆီကို သူ အရင္ေရာက္တတ္တယ္။ စကားေျပာ အဆီအေငၚမတည့္လို႕ တဖြဲ႕လုံးက တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေရာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ပါ သတိေပးေနရတာလဲ သူပဲ။ ဆိုေတာ့ သူ႕ဖုန္းမ်ားဝင္လာရင္ နာေရးလား၊ ျပႆနာတက္လို႕လား ရင္တထိတ္ထိတ္။ နာခ်င္းကေတာ့ တူတူပါပဲ။ တခါတေလေတာ့လဲ အလွဴေငြလက္ခံရလို႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚတင္ေပးပါအုံးဆိုတဲ့ ပီယဝါစာေလးေတြလဲ ႐ိွပါရဲ႕။ ထားပါေတာ့ေလ--- ဒါနဲ႕ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း "အကိုေရ- ဖိဝစ္(နာေရးကူညီမႈအသင္းကို အကူအညီအမ်ားႀကီးေပးေနတဲ့ ထိုင္းလူမ်ိဳး ေဆး႐ုံဝန္ထမ္း)ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး မယ္ပက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ေခါင္းတလုံး လာပို႕ခိုင္းပါ" တဲ့။ အဲဒီကိစၥစီစဥ္ၿပီးလို႕ ေနာက္တနာရီေလာက္မွာ လာျပန္ပါၿပီ ေနာက္တေခါက္။ မင္းအခုဘယ္ေရာက္ေနလဲဆိုေတာ့ "ေဆး႐ုံႀကီးမွာ မိသားစုဝင္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဖုိ႕ေစာင့္ေနတယ္၊ အေၾကာင္းထူးရင္ ထပ္ဆက္မယ္၊ ဖုန္းမပိတ္ထားနဲ႕ဦး။" အိုေက ဆိုၿပီး ဘ႑ာေရးလွမ္းေမးေတာ့ လက္က်န္က ဘုရားစူး ေထာင္ဂဏန္း(၁၁၀၀ ဘတ္ လား မမွတ္မိေတာ့)။ ေနာက္တႀကိမ္ဖုန္းအလာ ေစာေစာက အလုံးႀကီးက်သြားတယ္။ သူတို႕ဘာသာစီစဥ္ႏိုင္တယ္တဲ႕။ ဒါဆိုလဲ ထပ္အိုေကရျပန္တာေပါ့။ ညေန သုံးနာရီေလာက္က်ေတာ့ miss call ေပးလာတယ္။ ျပန္ေခၚလိုက္ေတာ့ "အကို အခုခ်က္ခ်င္းထြက္ခဲ့ပါ။ ေတာရေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီးေတြ ဝင္ပင့္ခဲ့ပါ၊ ဖိဝစ္ကို ေခါင္းသယ္လာခိုင္းပါ၊ ဆရာပုေတာ့ လက္က်န္ေငြ အကုန္ယူၿပီးလာေနၿပီ၊ ေစာင္ခြဲေစာင္ရပ္ကြက္ထဲက နာေရးအိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေနတယ္။ နာေရး႐ွင္နဲ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းစုစုေပါင္းမွ ဘတ္၉၀၀ ပဲ႐ိွတယ္။ ေန႕ခ်င္းၿပီး သၿဂႋဳလ္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ့ဖုန္းမွာလဲ ပိုက္ဆံမ႐ိွေတာ့ဘူး၊ miss call ေပးရင္ ျပန္ေခၚေနာ္၊ ခပ္ျမန္ျမန္လာခဲ့ဦး" ေတာက္ေလ်ာက္ေျပာသြားလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာလိုက္ႏိုင္ တာက ဟဲလိုနဲ႕ တတိယမၸိ အိုေက ႏွစ္လုံးပါပဲ။ ဒါနဲ႕ ထိုင္းလူမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္း ဖိနိမ္ ရဲ႕ ကားကိုအကူအညီေတာင္းၿပီး ေတာရေက်ာင္းမွာ ဘုန္းႀကီးသုံးပါးပင့္၊ ေၾကးစည္နဲ႕ ကန္ေတာ့ပြဲေတြယူ၊ သူ႕ဆီကိုဖုန္းျပန္ဆက္ၿပီး လမ္းညႊန္ခိုင္း၊ ၄ နာရီေက်ာ္မွ နာေရးျဖစ္တဲ့ဆီ ေရာက္ေတာ့တယ္။ အိမ္မွာပဲ သရဏဂုံတင္ တရားနာၿပီး ညေန ငါးနာရီခြဲေလာက္မွာ ဝပ္ဒုံကဲေရာ့ သုႆန္ကို ပို႕ေဆာင္ သၿဂႋဳလ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ အေႂကြး ၁၀၀၀ ဘတ္ တင္တာကလြဲလို႕ အားလုံး အိုေက။ ေနာက္ေန႕ မယ္ပက နာေရးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မအားလို႕ မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အခ်က္အလက္နဲ႕ ဓာတ္ပုံေတြ ပို႕ေပးလိုက္လို႕ပဲမွာလိုက္တယ္။ ညေနပိုင္းမွာ ျပန္ၾကားေရးက ပုဂၢိဳလ္ေတြ မအားလပ္ရင္ နာေရးစာရင္းဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ေပးမယ္လို႕ Net Sim မွာ ဘတ္ ၁၀၀ ထည့္ၿပီး အြန္လိုင္းတက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ----အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုရဲ႕ စီေဘာက္ထဲမွာ----မဲေဆာက္က ကုသိုလ္ျဖစ္ မသာခ်တဲ့အသင္းႀကီးက မယ္ပက အဖြားအို အသုဘကို ဘတ္ေငြ ၇၀၀၀ ေတာင္းသြားသတဲ့-----။ ဒီတခါ ကၽြန္ေတာ္ဆက္တဲ့အလွည့္ "ကဲ--ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ" ဆိုေတာ့ သူတို႕မိသားစုေတြက ဝတ္႐ြတ္အသင္းကို ညပိုင္းေရာ သၿဂႋဳလ္မယ့္ ေန႕လည္ပါ ဖိတ္တယ္။ ဝတ္႐ြတ္အသင္း အသြားအျပန္ကားခ၊ ေခါင္းယူေပးတဲ့ ဖိဝစ္ကို ေပးတဲ့ကားခ စုစုေပါင္း ကၽြန္ေတာ့လက္နဲ႕ကိုင္မိတာ ၃၀၀၀ ပါ အကိုရယ္တဲ့။ အဲလိုမ်ိဳးဆို FSS(MAESOD) ခ်စ္ေမြးမပါပုံမ်ား။ ဒါကတစ္ခု။
11/08/2011 မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ဖုန္းေခၚလာတယ္။ "ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းသားေဆးခန္းမွာ နာေရးရွင္ကိုေစာင့္ေနတယ္၊ ဖိဝစ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ကားလႊတ္ေပးပါ။ ဘုန္းႀကီးတပါး ပ်ံေတာ္မူတယ္။ ဗမာျပည္ဘက္က ေဆးလာကုရင္းနဲ႕၊ ေက်ာင္းႀကီးမွာထားဖို႕ ေဂါပကကိုလဲ အေၾကာင္းေပးပါ၊ ကၽြန္ေတာ္က ေန႕လည္ ၁နာရီမွာ အလုပ္႐ိွတယ္၊ မအားဘူး" ဆိုေတာ့ တခါတေလ ထိုင္းဘာသာစကား တတ္ထားမိတာကိုဘဲ ေနာင္တရ ရေတာ့မလို။ ဒါနဲ႕ ဖုန္းေတြလိုက္ဆက္ အစီအစဥ္ေတြ အားလုံးၿပီးလို႕ အေလာင္းသယ္ဖို႕ ယာဥ္လႊတ္လိုက္ေတာ့မွ သူ႕ဆီက ဖုန္းျပန္ေခၚလာတယ္။ "အကိုေရ-- အေလာင္းမ႐ိွေတာ့ဘူး" ဘာျဖစ္လို႕လဲ အေသထြက္ထြက္သြားလို႕လားဆိုေတာ့ "ေက်ာင္းသားေဆးခန္းက ပိုင္႐ွင္မဲ့အေလာင္းေကာက္ကား ၁၀ နာရီက သယ္သြားၿပီ" တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ နာေရး႐ွင္ မလာေတာ့တာကိုး---ေအးေရာ--- ၉ရက္ေန႕တည္းက တုပ္ေကြးမိၿပီး ဒီေန႕မွ နာလန္ထတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္။ ေအး မင္းအခု ေက်ာင္းႀကီးကိုသြား ေဂါပကကို သြားေတာင္းပန္၊ ဇရပ္အတြက္ အလွဴေငြထည့္ခဲ့၊ က်န္တာေတြ ငါၾကည့္႐ွင္းမယ္၊ အခုျမန္ျမန္သြားလို႕ ေငါက္လိုက္မိတဲ့အထိ---
အစပိုင္းတုန္းက ေရးခဲ့သလို မသိလို႕ေျပာၾကတာေနမွာပါလို႔ ဆင္ေဝွ႕ရန္ေ႐ွာင္လုပ္လို႕မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီ။ နဲနဲေလး မက လြဲေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပးတဲ့အခ်က္အလက္ေတြ မျပည့္စုံမလုံေလာက္ေသးတာပဲ ျဖစ္မယ္။ ဒီေတာ့ နာေရးတခုမွာ ကုန္က်စားရိတ္နဲ႕ ေဆာင္႐ြက္မႈအဆင့္ဆင့္ကို ေရးျပပါ့မယ္။ ဖတ္မိသူမ်ားကလည္း တဆင့္စကား တဆင့္နားဆိုသလို လက္တို႕အကူအညီေပးၾကပါ။
နာေရးတခုျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႕--
ကုန္က်စားရိတ္က
၁။ ေဆး႐ုံ(သို႕မဟုတ္) ေသဆုံးေသာေနရာမွ အေလာင္းကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႕/ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ သုႆန္သို႕လည္းေကာင္း၊ တ႐ုပ္ဘုံေက်ာင္း သို႕မဟုတ္ ေခါင္းဆိုင္မွ ေခါင္းကို ေသဆုံးသည့္ေနရာသို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးေသာ ကားငွားခ ၁၅၀၀ ဘတ္
၂။ မီးသၿဂႋဳလ္စားရိတ္ ၂၀၀၀ဘတ္
၃။ အသုဘဇရပ္ ေရ/မီးစားရိတ္ အလွဴေငြ တရက္ ၃၀၀ မွ ၅၀၀ ဘတ္
၄။ လိုက္ပါပို႕ေဆာင္မည့္ လူစီးယာဥ္မ်ားအတြက္ တစီး ၃၅၀ ဘတ္ မျဖစ္မေနကုန္က်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားဘာသာေရးအရလိုအပ္ခ်က္ေတြ ေပါင္းလိုက္ရင္ ၄၀၀၀ ဘတ္မွ ၆၀၀၀ ဘတ္အထိ သုံးစြဲၿပီးမွ အသုဘေျမက်ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အသင္းမွာ ပုံမွန္အလွဴ႐ွင္အနည္းငယ္သာ ႐ိွပါေသးတယ္။ အသင္းဝင္မ်ားထဲမွ တလ ၅၀၀ ဘတ္ လွဴဒါန္းသူ ၇ ဦးခန္႕ (ဒါေတာင္ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ကၽြန္ေတာ့လိုလူမ်ိဳး ပါေသး)နဲ႕ ရပ္တည္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပိုင္႐ွင္မဲ့အေလာင္းသၿဂႋဳလ္ေပးမႏိုင္ေသးသလို ပိုင္႐ွင္႐ိွရင္လဲ ဘယ္ေလာက္အကုန္ခံႏိုင္သလဲ ေမးရတာပါ။ တကယ္လို႕ ျပည္တြင္းမွလာၿပီး ေဆးကုရင္း ကြယ္လြန္သူမ်ားဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ႑ာေရး ကၽြတ္တန္းဝင္သြားတာမ်ားပါတယ္။ မဲေဆာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသူလဲျဖစ္ အသိုင္းအဝိုင္းကလဲ ကူညီရင္ေတာ့ လူပဲစိုက္ရသလို တခါတေလ အလွဴေငြပါရတတ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕မ်ား ဘာျဖစ္လို႕ နာေရးကူညီမႈလို႕ အသင္းဖြဲ႕ရသလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ပတ္သက္ရာအတြင္း ေသဖူးသူေတြေမးၾကည့္ပါ။ လိုက္ေသခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ ေအာက္ပါအတိုင္း အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။
ေဆာင္႐ြက္ခ်က္အဆင့္ဆင့္
၁။ေသစာရင္းအတည္ျပဳခ်က္ရယူေပးျခင္း
၂။အသုဘ႐ွင္၏အေျခအေနေပၚမူတည္၍ေခါင္းဝယ္ယူ(သို႕)အခမဲ့ေတာင္းခံေပးျခင္း
၃။နာေရးဖိတ္ၾကားလႊာမ်ားျပဳလုပ္ေပးျခင္း
၄။လုိအပ္ပါကေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟမ်ားထံသုိ႔အေၾကာင္းၾကားေပးျခင္း
၅။စ်ာပနျပဳလုပ္မည္႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ သၿဂိဳလ္မည့္သုႆန္သုိ႔ဆက္သြယ္ ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးျခင္း
၆။ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟနည္းပါးသူျဖစ္ပါက မိမိတုိ႔အဖဲြ႔၀င္မ်ားမွ ရုပ္အေလာင္းထားရွိရာတြင္ ေစာင့္ၾကပ္ ကူညီေပးျခင္း
၇။ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ မျဖစ္မေနေဆာင္ရြက္ရမည္႔ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ရွင္းျပကူညီေဆာင္ရြက္ျခင္း
၈။ရုပ္အေလာင္းသယ္ေဆာင္မည္႔ယာဥ္ႏွင့္ လုိက္ပါပုိ႔ေဆာင္မည္႔ယာဥ္မ်ားရရွိေရး ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးျခင္း
၉။ကြယ္လြန္သူ၏မိသားစု၀င္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွလာေရာက္ရသူမ်ားျဖစ္ပါက ေနရာထုိင္ခင္း ႏွင့္ ခရီးလမ္းအဆင္ေျပေစရန္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း
၁၀။အကယ္၍ယာဥ္တုိ္က္မႈ၊ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈကဲ႔သုိ႔ေသာနာေရးကိစၥမ်ားတြင္ ရသင့္ရထုိက္ေသာ နစ္နာေၾကး ရရွိေစရန္ သက္ဆုိင္ရာ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ညွိႏွိဳင္းေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း စသျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္ေပးရပါတယ္။
အဲဒီထဲက နံပါတ္ ၁ ကေန ၅ အထိက နာရီပိုင္းအတြင္းေဆာင္႐ြက္ရေလ့႐ိွပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြအားလုံးၿပီးေအာင္ေဆာင္႐ြက္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွစ္ပါးႏွင့္ အၿမဲလိုလို တခုခုလုပ္ေနၾကရတဲ့ လူဆယ့္တစ္ေယာက္႐ိွပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ ေနရာတကာဝင္ပါမရသလို လူေတြကလဲ ၅ ေယာက္ဆုံဖို႕မနည္းႀကိဳးစားရေလ့ ႐ိွပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွ ထိုင္းဘာသာစကားေျပာႏိုင္သူက တဝက္မျပည့္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ေမၽွာ္လင့္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္လာဖို႕ အလြန္ခဲယဥ္းပါတယ္။ ျပည္သူ႕ေစတနာ့ဝန္ထမ္းအသင္းက အသင္းဝင္ေတြကေတာ့ အၿမဲတမ္းလို မ်က္ႏွာမြဲ အသုဘေတြမွာ ေၾကးစည္တီး ေခါင္းထမ္း ကားေမာင္း ဇရပ္တံျမက္စည္းလွည္း ညေစာင့္အိပ္ ၾကသူမ်ားအျဖစ္ အလွည့္က် တာဝန္ယူေလ့ ႐ိွပါတယ္။ ပုညကာရီဝတ္႐ြတ္အသင္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရရင္ ယူနီေဖာင္းလဲ မွန္ခ်ိဳေဆးေသာက္ၿပီး ေစာင့္ေနၾကသူေတြပါ။ လူခ်ည္းမဟုတ္ဘူးေနာ္ ပိုက္ဆံျပတ္ေနလို႕ အျမင္မေတာ္ရင္ ပါလာတဲ့အထုတ္ဖြင့္ၿပီး ေရာ့ ေမာင္ဟိုဒင္း ဒါ အေဒၚတို႕ ကုသုိလ္ယူတာတဲ့။ က်န္းမာၾကပါေစ၊ အဆင္လဲေျပၾကပါေစ။ အသုဘျမင္ရင္ အမဂၤလာလို႕ အယူသီးသူေတြမ်ားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း သုဘရာဇာေလာက က်ယ္ျပန္႕ႀကီးပြားမ်ားျပားလာေရးကို ေလာ္ဘီမလုပ္လိုၾကပါဘူး။ အခ်ိန္ကလဲ မေပးလို႕ပါ။ ေနာက္တႀကိမ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်ရင္ေတာ့ စည္း႐ုံးေရးဌာနကို ထည့္သြင္းဖြဲ႕စည္းသင့္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမယ္စဥ္းစားထားပါတယ္။ အခုလဲ အခ်ိဳ႕ကေျပာပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ေသတာမ်ား ဘာလို႕အဲေလာက္ကုန္က်ရသလဲ။ သူတို႕အဆက္အသြယ္နဲ႕ဆို ၂၅၀၀ ဘတ္ ေလာက္နဲ႕ၿပီးတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ အၿမဲတမ္းအဖြဲ႕ဝင္ အျဖစ္လာေဆာင္႐ြက္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါရေစ။ သူမသာ ကိုယ္မနာ ျဖစ္သြားတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႕အသင္းဝင္ျဖစ္မွ နာေရးလိုင္စင္ရထားတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ အျခားမည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ကုသိုလ္ယူႏိုင္ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းၾကားၿပီးေတာ့ သြားကူကာညီမွ စကားေျပာေလးနဲနဲလြဲတာနဲ႕ အဆင္မေျပျဖစ္ၾကရတာ ေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲ အသုဘလိုက္ပါပို႕ေဆာင္သူေတြပါ။ အမ်ားထက္ထူးၿပီးကုသိုလ္မရၾကပါဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္စိတ္ပန္းကိုယ္ပန္းနဲ႕ တရားမနာလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ ေၾကးစည္သံၾကားမွ ေလွကားခုံထက္က ေက်ာင္းသားႀကီးေတြနဲ႕ အတူ သာဓုေခၚလိုက္ရတာမ်ားပါတယ္။ ပို႕စ္ေရးတာလဲ နည္းနည္း႐ွည္သြားၿပီ။ နာေရးကူညီမႈအသင္းရဲ႕ ေဝဒနာေတြကိုလည္း ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ နားလည္ႏိုင္ၾကၿပီဆိုရင္ျဖင့္ အိပ္ေရးပ်က္ရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။ ကြန္ျပဴတာမ႐ိွသူမ်ားကိုလဲ ပါးစပ္သတင္းနဲ႕ ႐ွယ္လိုက္ၾကပါ။ အေသးစိတ္သိလို လွဴဒါန္းလိုပါက ေအာက္ပါဖုန္းနံပါတ္မ်ားကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာပု (087-571-9773)
ကိုရန္မ်ဳိးေအာင္ (089-641-3454)
ကိုစိုး (089-641-1187)
အရွည္ႀကီး (086-933-6470)
ကိုေဇာ္မင္းႏိုင္ (083-625-1439)
ကိုသိမ္းဆန္း (083-162-0605)
ကိုသန္းေဇာ္ (085-164-7079)
အလွဴ႐ွင္မ်ားႏွင့္တကြ ဖိဝစ္၊ ဦးခမ္းပါ(ေက်ာင္းႀကီးေက်ာင္း ေဂါပကအဖြဲ႕ဝင္)၊ ဖုန္းဆက္မရလွ်င္ ေက်ာင္းထဲအထိသြားေရာက္ပင့္ေဆာင္ျခင္းခံရေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၊ နာေရးကူူညီမႈအသင္းမဲေဆာက္ အသင္းဝင္မ်ား (ကၽြန္ေတာ္အပါ အဝင္)၊ သုံးဆယ့္တဘုံက်င္လည္ကုန္ေသာ သတၱဝါအေပါင္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်မ္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ (နာေရးမ်ားမ်ား မျဖစ္ပါေစနဲ႕)
ရန္မ်ိဳးေအာင္ (12/08/2011 04:53 hr)
23/07/2011 ေန႕မနက္ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴးဆီက ဖုန္းလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ မကိုင္မျဖစ္ကိုင္ရတဲ့ဖုန္းေတြထဲမွာ သူလဲပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း ေၾကာက္ရသလဲဆိုေတာ့ အသင္းရဲ႕ ဘ႑ာေရးက်ပ္တည္း ခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူေခၚလာရင္ "အကိုေရ- နာေရးတခု႐ိွေနလို႕" က စတာမ်ားလို႕။ အဖြဲ႕ထဲမွာ လွစ္ကနဲဆိုသူက စိတ္ျမန္လူျမန္ဆိုေတာ့ နာေရးျဖစ္တဲ့ဆီကို သူ အရင္ေရာက္တတ္တယ္။ စကားေျပာ အဆီအေငၚမတည့္လို႕ တဖြဲ႕လုံးက တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေရာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ပါ သတိေပးေနရတာလဲ သူပဲ။ ဆိုေတာ့ သူ႕ဖုန္းမ်ားဝင္လာရင္ နာေရးလား၊ ျပႆနာတက္လို႕လား ရင္တထိတ္ထိတ္။ နာခ်င္းကေတာ့ တူတူပါပဲ။ တခါတေလေတာ့လဲ အလွဴေငြလက္ခံရလို႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚတင္ေပးပါအုံးဆိုတဲ့ ပီယဝါစာေလးေတြလဲ ႐ိွပါရဲ႕။ ထားပါေတာ့ေလ--- ဒါနဲ႕ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း "အကိုေရ- ဖိဝစ္(နာေရးကူညီမႈအသင္းကို အကူအညီအမ်ားႀကီးေပးေနတဲ့ ထိုင္းလူမ်ိဳး ေဆး႐ုံဝန္ထမ္း)ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး မယ္ပက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ေခါင္းတလုံး လာပို႕ခိုင္းပါ" တဲ့။ အဲဒီကိစၥစီစဥ္ၿပီးလို႕ ေနာက္တနာရီေလာက္မွာ လာျပန္ပါၿပီ ေနာက္တေခါက္။ မင္းအခုဘယ္ေရာက္ေနလဲဆိုေတာ့ "ေဆး႐ုံႀကီးမွာ မိသားစုဝင္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဖုိ႕ေစာင့္ေနတယ္၊ အေၾကာင္းထူးရင္ ထပ္ဆက္မယ္၊ ဖုန္းမပိတ္ထားနဲ႕ဦး။" အိုေက ဆိုၿပီး ဘ႑ာေရးလွမ္းေမးေတာ့ လက္က်န္က ဘုရားစူး ေထာင္ဂဏန္း(၁၁၀၀ ဘတ္ လား မမွတ္မိေတာ့)။ ေနာက္တႀကိမ္ဖုန္းအလာ ေစာေစာက အလုံးႀကီးက်သြားတယ္။ သူတို႕ဘာသာစီစဥ္ႏိုင္တယ္တဲ႕။ ဒါဆိုလဲ ထပ္အိုေကရျပန္တာေပါ့။ ညေန သုံးနာရီေလာက္က်ေတာ့ miss call ေပးလာတယ္။ ျပန္ေခၚလိုက္ေတာ့ "အကို အခုခ်က္ခ်င္းထြက္ခဲ့ပါ။ ေတာရေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီးေတြ ဝင္ပင့္ခဲ့ပါ၊ ဖိဝစ္ကို ေခါင္းသယ္လာခိုင္းပါ၊ ဆရာပုေတာ့ လက္က်န္ေငြ အကုန္ယူၿပီးလာေနၿပီ၊ ေစာင္ခြဲေစာင္ရပ္ကြက္ထဲက နာေရးအိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေနတယ္။ နာေရး႐ွင္နဲ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းစုစုေပါင္းမွ ဘတ္၉၀၀ ပဲ႐ိွတယ္။ ေန႕ခ်င္းၿပီး သၿဂႋဳလ္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ့ဖုန္းမွာလဲ ပိုက္ဆံမ႐ိွေတာ့ဘူး၊ miss call ေပးရင္ ျပန္ေခၚေနာ္၊ ခပ္ျမန္ျမန္လာခဲ့ဦး" ေတာက္ေလ်ာက္ေျပာသြားလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာလိုက္ႏိုင္ တာက ဟဲလိုနဲ႕ တတိယမၸိ အိုေက ႏွစ္လုံးပါပဲ။ ဒါနဲ႕ ထိုင္းလူမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္း ဖိနိမ္ ရဲ႕ ကားကိုအကူအညီေတာင္းၿပီး ေတာရေက်ာင္းမွာ ဘုန္းႀကီးသုံးပါးပင့္၊ ေၾကးစည္နဲ႕ ကန္ေတာ့ပြဲေတြယူ၊ သူ႕ဆီကိုဖုန္းျပန္ဆက္ၿပီး လမ္းညႊန္ခိုင္း၊ ၄ နာရီေက်ာ္မွ နာေရးျဖစ္တဲ့ဆီ ေရာက္ေတာ့တယ္။ အိမ္မွာပဲ သရဏဂုံတင္ တရားနာၿပီး ညေန ငါးနာရီခြဲေလာက္မွာ ဝပ္ဒုံကဲေရာ့ သုႆန္ကို ပို႕ေဆာင္ သၿဂႋဳလ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ အေႂကြး ၁၀၀၀ ဘတ္ တင္တာကလြဲလို႕ အားလုံး အိုေက။ ေနာက္ေန႕ မယ္ပက နာေရးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မအားလို႕ မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အခ်က္အလက္နဲ႕ ဓာတ္ပုံေတြ ပို႕ေပးလိုက္လို႕ပဲမွာလိုက္တယ္။ ညေနပိုင္းမွာ ျပန္ၾကားေရးက ပုဂၢိဳလ္ေတြ မအားလပ္ရင္ နာေရးစာရင္းဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ေပးမယ္လို႕ Net Sim မွာ ဘတ္ ၁၀၀ ထည့္ၿပီး အြန္လိုင္းတက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ----အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုရဲ႕ စီေဘာက္ထဲမွာ----မဲေဆာက္က ကုသိုလ္ျဖစ္ မသာခ်တဲ့အသင္းႀကီးက မယ္ပက အဖြားအို အသုဘကို ဘတ္ေငြ ၇၀၀၀ ေတာင္းသြားသတဲ့-----။ ဒီတခါ ကၽြန္ေတာ္ဆက္တဲ့အလွည့္ "ကဲ--ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ" ဆိုေတာ့ သူတို႕မိသားစုေတြက ဝတ္႐ြတ္အသင္းကို ညပိုင္းေရာ သၿဂႋဳလ္မယ့္ ေန႕လည္ပါ ဖိတ္တယ္။ ဝတ္႐ြတ္အသင္း အသြားအျပန္ကားခ၊ ေခါင္းယူေပးတဲ့ ဖိဝစ္ကို ေပးတဲ့ကားခ စုစုေပါင္း ကၽြန္ေတာ့လက္နဲ႕ကိုင္မိတာ ၃၀၀၀ ပါ အကိုရယ္တဲ့။ အဲလိုမ်ိဳးဆို FSS(MAESOD) ခ်စ္ေမြးမပါပုံမ်ား။ ဒါကတစ္ခု။
11/08/2011 မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ဖုန္းေခၚလာတယ္။ "ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းသားေဆးခန္းမွာ နာေရးရွင္ကိုေစာင့္ေနတယ္၊ ဖိဝစ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ကားလႊတ္ေပးပါ။ ဘုန္းႀကီးတပါး ပ်ံေတာ္မူတယ္။ ဗမာျပည္ဘက္က ေဆးလာကုရင္းနဲ႕၊ ေက်ာင္းႀကီးမွာထားဖို႕ ေဂါပကကိုလဲ အေၾကာင္းေပးပါ၊ ကၽြန္ေတာ္က ေန႕လည္ ၁နာရီမွာ အလုပ္႐ိွတယ္၊ မအားဘူး" ဆိုေတာ့ တခါတေလ ထိုင္းဘာသာစကား တတ္ထားမိတာကိုဘဲ ေနာင္တရ ရေတာ့မလို။ ဒါနဲ႕ ဖုန္းေတြလိုက္ဆက္ အစီအစဥ္ေတြ အားလုံးၿပီးလို႕ အေလာင္းသယ္ဖို႕ ယာဥ္လႊတ္လိုက္ေတာ့မွ သူ႕ဆီက ဖုန္းျပန္ေခၚလာတယ္။ "အကိုေရ-- အေလာင္းမ႐ိွေတာ့ဘူး" ဘာျဖစ္လို႕လဲ အေသထြက္ထြက္သြားလို႕လားဆိုေတာ့ "ေက်ာင္းသားေဆးခန္းက ပိုင္႐ွင္မဲ့အေလာင္းေကာက္ကား ၁၀ နာရီက သယ္သြားၿပီ" တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ နာေရး႐ွင္ မလာေတာ့တာကိုး---ေအးေရာ--- ၉ရက္ေန႕တည္းက တုပ္ေကြးမိၿပီး ဒီေန႕မွ နာလန္ထတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္။ ေအး မင္းအခု ေက်ာင္းႀကီးကိုသြား ေဂါပကကို သြားေတာင္းပန္၊ ဇရပ္အတြက္ အလွဴေငြထည့္ခဲ့၊ က်န္တာေတြ ငါၾကည့္႐ွင္းမယ္၊ အခုျမန္ျမန္သြားလို႕ ေငါက္လိုက္မိတဲ့အထိ---
အစပိုင္းတုန္းက ေရးခဲ့သလို မသိလို႕ေျပာၾကတာေနမွာပါလို႔ ဆင္ေဝွ႕ရန္ေ႐ွာင္လုပ္လို႕မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီ။ နဲနဲေလး မက လြဲေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပးတဲ့အခ်က္အလက္ေတြ မျပည့္စုံမလုံေလာက္ေသးတာပဲ ျဖစ္မယ္။ ဒီေတာ့ နာေရးတခုမွာ ကုန္က်စားရိတ္နဲ႕ ေဆာင္႐ြက္မႈအဆင့္ဆင့္ကို ေရးျပပါ့မယ္။ ဖတ္မိသူမ်ားကလည္း တဆင့္စကား တဆင့္နားဆိုသလို လက္တို႕အကူအညီေပးၾကပါ။
နာေရးတခုျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႕--
ကုန္က်စားရိတ္က
၁။ ေဆး႐ုံ(သို႕မဟုတ္) ေသဆုံးေသာေနရာမွ အေလာင္းကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႕/ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ သုႆန္သို႕လည္းေကာင္း၊ တ႐ုပ္ဘုံေက်ာင္း သို႕မဟုတ္ ေခါင္းဆိုင္မွ ေခါင္းကို ေသဆုံးသည့္ေနရာသို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးေသာ ကားငွားခ ၁၅၀၀ ဘတ္
၂။ မီးသၿဂႋဳလ္စားရိတ္ ၂၀၀၀ဘတ္
၃။ အသုဘဇရပ္ ေရ/မီးစားရိတ္ အလွဴေငြ တရက္ ၃၀၀ မွ ၅၀၀ ဘတ္
၄။ လိုက္ပါပို႕ေဆာင္မည့္ လူစီးယာဥ္မ်ားအတြက္ တစီး ၃၅၀ ဘတ္ မျဖစ္မေနကုန္က်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားဘာသာေရးအရလိုအပ္ခ်က္ေတြ ေပါင္းလိုက္ရင္ ၄၀၀၀ ဘတ္မွ ၆၀၀၀ ဘတ္အထိ သုံးစြဲၿပီးမွ အသုဘေျမက်ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အသင္းမွာ ပုံမွန္အလွဴ႐ွင္အနည္းငယ္သာ ႐ိွပါေသးတယ္။ အသင္းဝင္မ်ားထဲမွ တလ ၅၀၀ ဘတ္ လွဴဒါန္းသူ ၇ ဦးခန္႕ (ဒါေတာင္ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ကၽြန္ေတာ့လိုလူမ်ိဳး ပါေသး)နဲ႕ ရပ္တည္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပိုင္႐ွင္မဲ့အေလာင္းသၿဂႋဳလ္ေပးမႏိုင္ေသးသလို ပိုင္႐ွင္႐ိွရင္လဲ ဘယ္ေလာက္အကုန္ခံႏိုင္သလဲ ေမးရတာပါ။ တကယ္လို႕ ျပည္တြင္းမွလာၿပီး ေဆးကုရင္း ကြယ္လြန္သူမ်ားဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ႑ာေရး ကၽြတ္တန္းဝင္သြားတာမ်ားပါတယ္။ မဲေဆာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသူလဲျဖစ္ အသိုင္းအဝိုင္းကလဲ ကူညီရင္ေတာ့ လူပဲစိုက္ရသလို တခါတေလ အလွဴေငြပါရတတ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕မ်ား ဘာျဖစ္လို႕ နာေရးကူညီမႈလို႕ အသင္းဖြဲ႕ရသလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ပတ္သက္ရာအတြင္း ေသဖူးသူေတြေမးၾကည့္ပါ။ လိုက္ေသခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ ေအာက္ပါအတိုင္း အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။
ေဆာင္႐ြက္ခ်က္အဆင့္ဆင့္
၁။ေသစာရင္းအတည္ျပဳခ်က္ရယူေပးျခင္း
၂။အသုဘ႐ွင္၏အေျခအေနေပၚမူတည္၍ေခါင္းဝယ္ယူ(သို႕)အခမဲ့ေတာင္းခံေပးျခင္း
၃။နာေရးဖိတ္ၾကားလႊာမ်ားျပဳလုပ္ေပးျခင္း
၄။လုိအပ္ပါကေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟမ်ားထံသုိ႔အေၾကာင္းၾကားေပးျခင္း
၅။စ်ာပနျပဳလုပ္မည္႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ သၿဂိဳလ္မည့္သုႆန္သုိ႔ဆက္သြယ္ ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးျခင္း
၆။ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟနည္းပါးသူျဖစ္ပါက မိမိတုိ႔အဖဲြ႔၀င္မ်ားမွ ရုပ္အေလာင္းထားရွိရာတြင္ ေစာင့္ၾကပ္ ကူညီေပးျခင္း
၇။ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ မျဖစ္မေနေဆာင္ရြက္ရမည္႔ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ရွင္းျပကူညီေဆာင္ရြက္ျခင္း
၈။ရုပ္အေလာင္းသယ္ေဆာင္မည္႔ယာဥ္ႏွင့္ လုိက္ပါပုိ႔ေဆာင္မည္႔ယာဥ္မ်ားရရွိေရး ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးျခင္း
၉။ကြယ္လြန္သူ၏မိသားစု၀င္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွလာေရာက္ရသူမ်ားျဖစ္ပါက ေနရာထုိင္ခင္း ႏွင့္ ခရီးလမ္းအဆင္ေျပေစရန္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း
၁၀။အကယ္၍ယာဥ္တုိ္က္မႈ၊ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈကဲ႔သုိ႔ေသာနာေရးကိစၥမ်ားတြင္ ရသင့္ရထုိက္ေသာ နစ္နာေၾကး ရရွိေစရန္ သက္ဆုိင္ရာ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ညွိႏွိဳင္းေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း စသျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္ေပးရပါတယ္။
အဲဒီထဲက နံပါတ္ ၁ ကေန ၅ အထိက နာရီပိုင္းအတြင္းေဆာင္႐ြက္ရေလ့႐ိွပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြအားလုံးၿပီးေအာင္ေဆာင္႐ြက္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွစ္ပါးႏွင့္ အၿမဲလိုလို တခုခုလုပ္ေနၾကရတဲ့ လူဆယ့္တစ္ေယာက္႐ိွပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ ေနရာတကာဝင္ပါမရသလို လူေတြကလဲ ၅ ေယာက္ဆုံဖို႕မနည္းႀကိဳးစားရေလ့ ႐ိွပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွ ထိုင္းဘာသာစကားေျပာႏိုင္သူက တဝက္မျပည့္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ေမၽွာ္လင့္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္လာဖို႕ အလြန္ခဲယဥ္းပါတယ္။ ျပည္သူ႕ေစတနာ့ဝန္ထမ္းအသင္းက အသင္းဝင္ေတြကေတာ့ အၿမဲတမ္းလို မ်က္ႏွာမြဲ အသုဘေတြမွာ ေၾကးစည္တီး ေခါင္းထမ္း ကားေမာင္း ဇရပ္တံျမက္စည္းလွည္း ညေစာင့္အိပ္ ၾကသူမ်ားအျဖစ္ အလွည့္က် တာဝန္ယူေလ့ ႐ိွပါတယ္။ ပုညကာရီဝတ္႐ြတ္အသင္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရရင္ ယူနီေဖာင္းလဲ မွန္ခ်ိဳေဆးေသာက္ၿပီး ေစာင့္ေနၾကသူေတြပါ။ လူခ်ည္းမဟုတ္ဘူးေနာ္ ပိုက္ဆံျပတ္ေနလို႕ အျမင္မေတာ္ရင္ ပါလာတဲ့အထုတ္ဖြင့္ၿပီး ေရာ့ ေမာင္ဟိုဒင္း ဒါ အေဒၚတို႕ ကုသုိလ္ယူတာတဲ့။ က်န္းမာၾကပါေစ၊ အဆင္လဲေျပၾကပါေစ။ အသုဘျမင္ရင္ အမဂၤလာလို႕ အယူသီးသူေတြမ်ားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း သုဘရာဇာေလာက က်ယ္ျပန္႕ႀကီးပြားမ်ားျပားလာေရးကို ေလာ္ဘီမလုပ္လိုၾကပါဘူး။ အခ်ိန္ကလဲ မေပးလို႕ပါ။ ေနာက္တႀကိမ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်ရင္ေတာ့ စည္း႐ုံးေရးဌာနကို ထည့္သြင္းဖြဲ႕စည္းသင့္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမယ္စဥ္းစားထားပါတယ္။ အခုလဲ အခ်ိဳ႕ကေျပာပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ေသတာမ်ား ဘာလို႕အဲေလာက္ကုန္က်ရသလဲ။ သူတို႕အဆက္အသြယ္နဲ႕ဆို ၂၅၀၀ ဘတ္ ေလာက္နဲ႕ၿပီးတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ အၿမဲတမ္းအဖြဲ႕ဝင္ အျဖစ္လာေဆာင္႐ြက္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါရေစ။ သူမသာ ကိုယ္မနာ ျဖစ္သြားတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႕အသင္းဝင္ျဖစ္မွ နာေရးလိုင္စင္ရထားတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ အျခားမည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ကုသိုလ္ယူႏိုင္ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းၾကားၿပီးေတာ့ သြားကူကာညီမွ စကားေျပာေလးနဲနဲလြဲတာနဲ႕ အဆင္မေျပျဖစ္ၾကရတာ ေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲ အသုဘလိုက္ပါပို႕ေဆာင္သူေတြပါ။ အမ်ားထက္ထူးၿပီးကုသိုလ္မရၾကပါဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္စိတ္ပန္းကိုယ္ပန္းနဲ႕ တရားမနာလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ ေၾကးစည္သံၾကားမွ ေလွကားခုံထက္က ေက်ာင္းသားႀကီးေတြနဲ႕ အတူ သာဓုေခၚလိုက္ရတာမ်ားပါတယ္။ ပို႕စ္ေရးတာလဲ နည္းနည္း႐ွည္သြားၿပီ။ နာေရးကူညီမႈအသင္းရဲ႕ ေဝဒနာေတြကိုလည္း ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ နားလည္ႏိုင္ၾကၿပီဆိုရင္ျဖင့္ အိပ္ေရးပ်က္ရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။ ကြန္ျပဴတာမ႐ိွသူမ်ားကိုလဲ ပါးစပ္သတင္းနဲ႕ ႐ွယ္လိုက္ၾကပါ။ အေသးစိတ္သိလို လွဴဒါန္းလိုပါက ေအာက္ပါဖုန္းနံပါတ္မ်ားကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာပု (087-571-9773)
ကိုရန္မ်ဳိးေအာင္ (089-641-3454)
ကိုစိုး (089-641-1187)
အရွည္ႀကီး (086-933-6470)
ကိုေဇာ္မင္းႏိုင္ (083-625-1439)
ကိုသိမ္းဆန္း (083-162-0605)
ကိုသန္းေဇာ္ (085-164-7079)
အလွဴ႐ွင္မ်ားႏွင့္တကြ ဖိဝစ္၊ ဦးခမ္းပါ(ေက်ာင္းႀကီးေက်ာင္း ေဂါပကအဖြဲ႕ဝင္)၊ ဖုန္းဆက္မရလွ်င္ ေက်ာင္းထဲအထိသြားေရာက္ပင့္ေဆာင္ျခင္းခံရေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၊ နာေရးကူူညီမႈအသင္းမဲေဆာက္ အသင္းဝင္မ်ား (ကၽြန္ေတာ္အပါ အဝင္)၊ သုံးဆယ့္တဘုံက်င္လည္ကုန္ေသာ သတၱဝါအေပါင္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်မ္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ (နာေရးမ်ားမ်ား မျဖစ္ပါေစနဲ႕)
ရန္မ်ိဳးေအာင္ (12/08/2011 04:53 hr)
Saturday, August 6, 2011
MAP ေရဒီယိုဌာနမွ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခ်က္မ်ား
နာေရးကူညီမႈအသင္း(မဲေဆာက္)ရဲ႕အမ်ားအက်ိဳးအတြက္တက္ညီလက္ညီနဲ႔ကူညီေဆာင္ရြက္ေနၾကတာကုိ
လူသတင္းလူခ်င္းေဆာင္ ဆုိတဲ႔အတုိင္းမဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေန ျမန္မာျပည္သားမ်ားတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
လူသတင္းလူခ်င္းေဆာင္ ဆုိတဲ႔အတုိင္းမဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေန ျမန္မာျပည္သားမ်ားတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ေျပာဆုိခ်ီးမြန္း ေ၀ဖန္သံေတြေၾကာင့္ MAP RADIO ဌာနမွလာေရာက္ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားတဲ႔
အသံဖုိင္လ္ျဖစ္ပါတယ္
ျမန္မာျပည္သားမိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(မဲေဆာက္) ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရည္တည္မႈ (အသင္း လည္ပတ္မႈ) အခက္အခဲ၊ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္မႈအဆင့္ဆင့့္လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ကူညီေထာက္ပံ႔သူ
အလွဴရွင္ ေစတနာရွင္မ်ားအေျခအေနႏွင့္ နာေရးတစ္ခုအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ မျဖစ္မေန သုံးစြဲရတဲ႔
အလွဴရွင္ ေစတနာရွင္မ်ားအေျခအေနႏွင့္ နာေရးတစ္ခုအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ မျဖစ္မေန သုံးစြဲရတဲ႔
ေငြေၾကး ကိစၥမ်ားကုိ ဗဟုသုတအေနျဖင့္သိရွိေစရန္အလုိ႔ငွာ နားဆင္နုိင္ရန္အတြက္ ေဖၚျပေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
Monday, August 1, 2011
ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေ႐ြ႕ႏိုင္သည္။
Monday, July 25, 2011
က်ေနာ္တို႕ပိုအလုပ္လုပ္ရမည္
နာေရးကူညီမႈအသင္း(မဲေဆာက္) ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြထဲမွာ မပါေသးတဲ့ အေျခအေန တခုကို က်ေနာ္တို႕ ရင္ဆိုင္လိုက္ရျပန္ၿပီ။ တကယ္က ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ဆယ္စုႏွစ္သုံးခုေလာက္ထဲက တိုက္ဖ်က္ေနခဲ့တဲ့ tropical diseases မွာ ပါဝင္ေနတဲ့ ငွက္ဖ်ားဆိုတဲ့ ေရာဂါက က်ေနာ္တို႕ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားလူငယ္တစ္ဦးရဲ႕ ဘဝကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ျပန္ပါၿပီ။
နာေရးအသင္းဝင္အမ်ားစုဟာ မိမိတို႕ရဲ႕ မိခင္အဖြဲ႕အစည္းတာဝန္သို႕မဟုတ္ မိသားစုအေရးေတြနဲ႕ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားက ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနၾကရတာကို ကုိယ္ခ်င္းစာေပမယ့္ ကိုထြန္းလင္းဦးလို ေနာက္ထပ္ျမန္မာ ျပည္သားေတြ ေနာက္မက်ၾကရေအာင္ က်ေနာ္တို႕ ဝိုင္းဝန္းစဥ္းစားၿပီး ပိုအလုပ္လုပ္ၾကရအုံးမယ္လို႕ ယူဆမိေၾကာင္းပါ။
Saturday, July 2, 2011
လုပ္ေနတာက ေစတနာ၊ လုပ္ၿပီးခဲ႔တာက ကံ
လူေတြဟာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေစတနာနဲ႕လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ စိတ္ရင္းမေကာင္းတဲ့သူဟာ သူ႕စိတ္ဆိုးကေစ့ေဆာ္တဲ့အတိုင္း ေစတနာဆိုးနဲ႕လုပ္ပါတယ္။ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းျပီး ကံကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည့္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေစတနာေကာင္းနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။
ကိုယ့္ေစတနာကိုယ္အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း ေစတနာဆိုးနဲ႕ လုပ္လိုက္လို႕ အလုပ္တစ္ခုျပီးေျမာက္သြားတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူအတြက္ ကံဆိုးတစ္ခုရသြားတာပါပဲ။ မေကာင္းက်ိဳးေပးနိုင္တဲ့ကံကို ရသြားတာပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့သူ အလုပ္တစ္ခုျပီေျမာက္သြားတဲ့အခါမွာ ကံေကာင္းတစ္ခုျပီးေျမာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီကံက အက်ိဳးေပးေကာင္းေတြ ေပးေတာ့မွာပါပဲ။
ဘ၀မွာ ကံဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေတြ႕တတ္ၾကပါတယ္။ ကံဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိကိုယ္ကို မေဆာက္တည္နိုင္တဲ့သူေတြကေတာ့ အမွားပိုလုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ အသိဥာဏ္နဲ႕မယွဥ္နိုင္ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ သူကံဆိုးတာဟာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါ့ေၾကာင့္ ဆိုျပိီးသူတစ္ပါးကို အျပစ္ပံုခ်တတ္ၾကပါတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ သူတစ္ပါးက မိမိကို မေကာင္းၾကံတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ မိမိဘက္က ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိေနလို႕ပါပဲ။ အဲဒီလို႕ မေတြးနိုင္ပဲ သူတစ္ပါးရဲ႕အျပစ္ကိုသာ ၾကည့္ျပီးလက္တုံ႕ျပန္မယ္ဆိုရင္ အမွားတစ္ခုထပ္တိုးျပီး ကံဆိုးသံသရာက ရွည္ေနေတာ့မွာပါ။
မိမိရဲ႕ ကံအဆိုးေတြ ပိုမိုဆိုးမသြားေအာင္ ဘုရားတရားသံဃာ ရတနာသံုးပါရဲ႕ အဆံုးအမနဲ႕အညီ ေနထိုင္မယ္လို႕ စိတ္ကိုေျဖာင့္ေျဖာင့္ထားကာ ေစတနာမွန္နဲ႕ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ကံဆိုးအက်ိဳးေပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္မွ မိမိကိုယ္ကို ေဆာက္တည္ျပီးကံဆိုးေတြ သိပ္မျပင္းထန္ေအာင္ ၾကိဳးစားနိုင္ေသးတယ္ဆုိရင္ ကံေကာင္းတဲ့သူမ်ားလည္း ကံပိုျပီး ေကာင္းလာေအာင္ၾကိဳးစားဖို႔သင့္ပါတယ္။
လာဇာေဒ၀ဓီတာ ေပါက္ေပါက္နတ္သမီးကေလး ဆိုတဲ့ နတ္သမီးကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္း ကိုၾကည့္ရေအာင္...
သူဟာမူလက အလြန္ဆင္းရဲတဲ့ လယ္သူမကေလးျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္မဟာကႆပ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ၾကီးဟာ နိေရာဓ သမာပတ္က ထေတာ္မူတဲ့အခါ ခ်ီးျမွင့္သင့္တဲ့သူကို ဆင္ျခင္ျပီး အဲဒီသူဆင္းရဲမကေလးထံက ေပါက္ေပါက္မ်ားကို အလွဴခံခဲ့ပါတယ္။ ေပါက္ေပါက္မ်ားကိုလွဴျပီး ဒါနအေပၚမွာ ပီတိျဖစ္ျပိး အိမ္ကိုအျပန္ လမ္းမွာ ေျမြကိုက္ျပိီးသူဆင္းရဲမကေလး ေသရွာပါတယ္။ ေသလွ်င္ေသခ်င္း သူ႕ကုသိုလ္အဟုန္ေၾကာင့္ နတ္သမီးျဖစ္သြားပါတယ္။
လာဇာေဒ၀ဓီတာ အမည္နဲ႕ နတ္သမီးျဖစ္လာတဲ့ သူဆငး္ရဲမကေလးက သူအျဖစ္ကို သူခ်က္ခ်င္းဆင္ျခင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕အေလာင္းဟာ လယ္ကန္သင္းရိုးေပၚမွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ နတ္သမီးကေလးက သူ႕ကုသိုလ္ဟာ အလြန္နည္းပါးပါကလား၊ နတ္သမီးဘ၀မ်ာ ေမ့ေလ်ာ့ ခံစားေနခဲ့ရင္ တစ္ေန႕မွာ ကုသိုလ္ကံအဟုန္ ကုန္သြားလိမ့္မယ္။ ကုသိုလ္အမႈမ်ားကို ထပ္ျပဳဦးမွ ေတာ္မယ္ဆိုျပီး ကုသိုလ္အမႈမ်ား ထပ္ျပီးျပဳတဲ့အတြက္ ေသာတာပန္တည္သြားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအျဖစ္ကေလးဟာ ကံေကာင္းေနတဲ့သူမ်ား သတိထားဖို႕သင့္တဲ့အခ်က္ပါ။ ကုသိုလ္ကံေကာင္းဆိုတာ မ်ိဳးေစ့ေကာင္းနဲ႕တူပါတယ္။ မ်ိဳးေစ့ေကာင္းကို လက္၀ယ္ပိုင္ပိုင္ရထားတဲ့ သူမ်ားက ပိုျပီးသတိထားရပါမယ္။ ကုသိုလ္မ်ိဳးေစ့ေကာင္းပါလ်က္နဲ႕ ေကာင္းစြာစိုက္ပ်ိဳးျခင္း မရွိခဲ့ရင္ မ်ိဳးေစ့ သုဥ္းသြားနိုင္ပါတယ္။ အဲသည္လိုပါပဲ၊ မိမိရဲ႕အတိတ္ကံက ေကာင္းေနရံုသာမက အခုအခ်ိန္မွာလည္း ေကာင္းတဲ့အမႈမ်ားကိုလုပ္ျပီး ေကာင္းမႈဆက္ေနတဲ့သူျဖစ္ခဲ့ရင္ ကံအက်ိဳးေပးပံုက ရွင္သန္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
သူေမးထားတဲ႔ေနာက္တစ္မ်ိဳးက (၃၁) ဘံုနဲ႔ အဲဒီဘံုေတြရဲ႔အကြာအေ၀းပါ
(၁)အပါယ္ဘံု=၄ဘံု
(၂)လူ႔ဘံု=၁ဘံု
(၃)နတ္ဘံု=၆ဘံု
(၄)ရုပ္+နာမ္(ၿဗဟၼာ)=၁၅ဘံု
(၅)ရုပ္သက္သက္(ၿဗဟၼာ)=၁ဘံု
(၆)နာမ္သက္သက္(ၿဗဟၼာ)=၄ဘံု
(စုစုေပါင္း၃၁ဘံုၿဖစ္သည္)
---------------------------------------
-ကမၻာေၿမၿပင္ေအာက္ယူဇနာ(၁၅၀၀၀)အကြာတြင္=သိဥိၥဳ၀္းငရဲတည္ရွိသည္။
-ထိုငရဲေအာက္ ကာလသုတ္ငရဲ၊သံဂါတငရဲ၊ေရာရု၀ငရဲ၊မဟာေရာရု၀ငရဲ၊တာပနငရဲ၊
မဟာတာပနငရဲ၊အ၀ီစိငရဲတို႔သည္လည္း ယူဇနာ(၁၅၀၀၀)ၿခားစီ အဆင့္ဆင့္တည္ရွိၾကသည္။
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-လူ႔ဘံုအထက္ယူဇနာ(၄၂၀၀၀)အကြာယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ထိပ္၌ စတုမဟာရာဇ္နတ္ၿပည္တည္ရွိသည္။
-စတုမဟာရာဇ္နတ္ၿပည္အထက္ယူဇနာ(၄၂၀၀၀)အကြာၿမင့္မိုရ္ေတာင္ထိပ္၌
တာ၀တိံသာနတ္ၿပည္ရွိသည္။
-ယင္းအထက္ ယာမာ၊တုသိတာ၊နိမၼာနရတိ၊ပရနိမၼိတ၀ႆ၀တၱီ၊
တို႔သည္လည္းယူဇနာ(၄၂၀၀၀)စီၿခားလွ်က္အဆင့္ဆင့္တည္ရွိၾကသည္။
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-ပရနိမၼိတ၀ႆ၀တီနတ္ၿပည္ဧ။္အထက္-----------
-ယူဇနာ(၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း)အကြာ
ေအာက္ဆံုးၿဗဟၼာ(၃)ဘံု(သို႔မဟုတ္)ပထမဈာန္(၃)ဘံု ၿဖစ္ၾကေသာ
(ၿဗဟၼာပါရိသဇၥာ၊ၿဗဟၼာပုေရာဟိတာ၊မဟာၿဗဟၼာ)ဘံုတို႔သည္
ေဘးတိုက္တန္းစီလွ်က္တည္ရွိၾကသည္။
-ပထမဈာန္(၃)ဘံုအထက္=ယူဇနာ(၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း)အကြာ
ဒုတိယဈာန္(၃)ဘံု ၿဖစ္ၾကေသာ
(ပရိတၱဘာ၊အပၸမာဏာဘာ၊အာဘႆရာ)ဘံုတို႔သည္
ေဘးတိုက္တန္းစီလွ်က္တည္ရွိၾကသည္။
-ဒုတိယဈာန္(၃)ဘံုအထက္=ယူဇနာ(၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း)အကြာ
တတိယဈာန္(၃)ဘံုၿဖစ္ၾကေသာ
(ပရိတၱသုဘာ၊အပၸမာဏာသုဘာ၊သုဘကိဏွာ)ဘံုတို႔သည္
ေဘးတိုက္တန္းစီလွ်က္တည္ရွိၾကသည္။
-တတိယဈာန္ဘံုအထက္=ယူဇနာ(၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း)အကြာ
စတုတၳဈာန္(၇)ဘံု ၿဖစ္ၾကေသာ
(ေ၀ဟဂၹဳလ္ဘံု၊အသညသတ္ဘံုႏွင့္သုဒၶါ၀ါသ-၅ဘံု)ဘံုတို႔သည္
ေဘးတိုက္တန္းစီလွ်က္တည္ရွိၾကသည္။
-စတုတၳဈာန္ဘံုအထက္=ယူဇနာ၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္းအကြာ
နာမ္သက္သက္သာရွိေသာၿဗဟၼာ႔ဘံု-၄ ဘံုၿဖစ္ေသာ
(၁)အာကာသာနဥၥယတနဘံု
(၂)၀ိဥာဏဥၥာယတနဘံု
(၃)အာကိဥၥညာယတနဘံု
(၄)ေန၀သညာနာသညာယတနဘံု တို႔သည္
ယူဇနာ၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း အကြာစီအဆင့္ဆင့္တည္ရွိၾကသည္။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ေမာင္မင္း
ဘ၀မွာ ကံဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေတြ႕တတ္ၾကပါတယ္။ ကံဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိကိုယ္ကို မေဆာက္တည္နိုင္တဲ့သူေတြကေတာ့ အမွားပိုလုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ အသိဥာဏ္နဲ႕မယွဥ္နိုင္ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ သူကံဆိုးတာဟာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါ့ေၾကာင့္ ဆိုျပိီးသူတစ္ပါးကို အျပစ္ပံုခ်တတ္ၾကပါတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ သူတစ္ပါးက မိမိကို မေကာင္းၾကံတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ မိမိဘက္က ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိေနလို႕ပါပဲ။ အဲဒီလို႕ မေတြးနိုင္ပဲ သူတစ္ပါးရဲ႕အျပစ္ကိုသာ ၾကည့္ျပီးလက္တုံ႕ျပန္မယ္ဆိုရင္ အမွားတစ္ခုထပ္တိုးျပီး ကံဆိုးသံသရာက ရွည္ေနေတာ့မွာပါ။
မိမိရဲ႕ ကံအဆိုးေတြ ပိုမိုဆိုးမသြားေအာင္ ဘုရားတရားသံဃာ ရတနာသံုးပါရဲ႕ အဆံုးအမနဲ႕အညီ ေနထိုင္မယ္လို႕ စိတ္ကိုေျဖာင့္ေျဖာင့္ထားကာ ေစတနာမွန္နဲ႕ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ကံဆိုးအက်ိဳးေပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္မွ မိမိကိုယ္ကို ေဆာက္တည္ျပီးကံဆိုးေတြ သိပ္မျပင္းထန္ေအာင္ ၾကိဳးစားနိုင္ေသးတယ္ဆုိရင္ ကံေကာင္းတဲ့သူမ်ားလည္း ကံပိုျပီး ေကာင္းလာေအာင္ၾကိဳးစားဖို႔သင့္ပါတယ္။
လာဇာေဒ၀ဓီတာ ေပါက္ေပါက္နတ္သမီးကေလး ဆိုတဲ့ နတ္သမီးကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္း ကိုၾကည့္ရေအာင္...
သူဟာမူလက အလြန္ဆင္းရဲတဲ့ လယ္သူမကေလးျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္မဟာကႆပ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ၾကီးဟာ နိေရာဓ သမာပတ္က ထေတာ္မူတဲ့အခါ ခ်ီးျမွင့္သင့္တဲ့သူကို ဆင္ျခင္ျပီး အဲဒီသူဆင္းရဲမကေလးထံက ေပါက္ေပါက္မ်ားကို အလွဴခံခဲ့ပါတယ္။ ေပါက္ေပါက္မ်ားကိုလွဴျပီး ဒါနအေပၚမွာ ပီတိျဖစ္ျပိး အိမ္ကိုအျပန္ လမ္းမွာ ေျမြကိုက္ျပိီးသူဆင္းရဲမကေလး ေသရွာပါတယ္။ ေသလွ်င္ေသခ်င္း သူ႕ကုသိုလ္အဟုန္ေၾကာင့္ နတ္သမီးျဖစ္သြားပါတယ္။
လာဇာေဒ၀ဓီတာ အမည္နဲ႕ နတ္သမီးျဖစ္လာတဲ့ သူဆငး္ရဲမကေလးက သူအျဖစ္ကို သူခ်က္ခ်င္းဆင္ျခင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕အေလာင္းဟာ လယ္ကန္သင္းရိုးေပၚမွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ နတ္သမီးကေလးက သူ႕ကုသိုလ္ဟာ အလြန္နည္းပါးပါကလား၊ နတ္သမီးဘ၀မ်ာ ေမ့ေလ်ာ့ ခံစားေနခဲ့ရင္ တစ္ေန႕မွာ ကုသိုလ္ကံအဟုန္ ကုန္သြားလိမ့္မယ္။ ကုသိုလ္အမႈမ်ားကို ထပ္ျပဳဦးမွ ေတာ္မယ္ဆိုျပီး ကုသိုလ္အမႈမ်ား ထပ္ျပီးျပဳတဲ့အတြက္ ေသာတာပန္တည္သြားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအျဖစ္ကေလးဟာ ကံေကာင္းေနတဲ့သူမ်ား သတိထားဖို႕သင့္တဲ့အခ်က္ပါ။ ကုသိုလ္ကံေကာင္းဆိုတာ မ်ိဳးေစ့ေကာင္းနဲ႕တူပါတယ္။ မ်ိဳးေစ့ေကာင္းကို လက္၀ယ္ပိုင္ပိုင္ရထားတဲ့ သူမ်ားက ပိုျပီးသတိထားရပါမယ္။ ကုသိုလ္မ်ိဳးေစ့ေကာင္းပါလ်က္နဲ႕ ေကာင္းစြာစိုက္ပ်ိဳးျခင္း မရွိခဲ့ရင္ မ်ိဳးေစ့ သုဥ္းသြားနိုင္ပါတယ္။ အဲသည္လိုပါပဲ၊ မိမိရဲ႕အတိတ္ကံက ေကာင္းေနရံုသာမက အခုအခ်ိန္မွာလည္း ေကာင္းတဲ့အမႈမ်ားကိုလုပ္ျပီး ေကာင္းမႈဆက္ေနတဲ့သူျဖစ္ခဲ့ရင္ ကံအက်ိဳးေပးပံုက ရွင္သန္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
စာေရးသူတုိ႔ဘာသာထဲကုိ တစ္ျခားဘာသာမွ ကူးေျပာင္းလာေသာ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြတစ္ဦးမွအီးေမးလ္ျဖင့္
ေမးျမန္းလာသျဖင့္ မိမိမသိေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအား ဆရာသမား ျဖစ္သူကုိေမး တစ္ျခား ဘာသာေရး ဘေလာဂ္႔မ်ားကေန ကုိးကားနဲ႔ မုိးလင္းကာနီးမွာ အဆင္ေျပသြားေတာ႔ သူ႔ဆီ ေမးလ္ပုိ႔ လုိက္တယ္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဖုန္းလွမ္းေခၚတယ္ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ ဖတ္ခြင့္ရတာ အရမ္းလူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေၾကာင္း အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကုိးကြယ္လာေသာ ဘာသာကုိစြန္႔လႊတ္ခဲ႔တာဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္ကန္ေၾကာင္း အားရပါးရေျပာပါသည္၊ သူေနတဲ႔နုိင္ငံမွာေတာ႔ ညေနပုိင္းေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္ စာေရးသူကေတာ႔ မုိးလင္းခါ နီးေနၿပီဆုိေတာ႔ မတတ္နုိင္ေတာ႔ဘူး အဲဒါနဲ႔ တုိတုိတုတ္တုတ္ျဖစ္ေအာင္ ဘာလုပ္ေပးရအုန္းမလဲလုိ႔ေမးေတာ႔
သူဒီအေၾကာင္းေတြဖတ္ရတာ အရမ္းအက်ိဳးေက်းဇူးႀကီးေၾကာင္းနဲ႔ တစ္ျခားဘာသာေရး စိတ္၀င္စားတဲ႔သူေတြလဲဖတ္ရေအာင္ ဘေလာ႔ဂ္တစ္ခုမွာ ပုိ႔စ္ တစ္ခုအျဖစ္နဲ႔ တင္ေပးပါလား တဲ႔
အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနတဲ႔ စာေရးသူလဲ မဆုိင္းမတြ အင္း ေပါ႔ ကတိေပးလုိက္တယ္
အဲဒါနဲ႔ဘဲ ဒီပုိ႔စ္ေလး တင္ျဖစ္တာပါ၊
သူေမးထားတဲ႔ေနာက္တစ္မ်ိဳးက (၃၁) ဘံုနဲ႔ အဲဒီဘံုေတြရဲ႔အကြာအေ၀းပါ
(၁)အပါယ္ဘံု=၄ဘံု
(၂)လူ႔ဘံု=၁ဘံု
(၃)နတ္ဘံု=၆ဘံု
(၄)ရုပ္+နာမ္(ၿဗဟၼာ)=၁၅ဘံု
(၅)ရုပ္သက္သက္(ၿဗဟၼာ)=၁ဘံု
(၆)နာမ္သက္သက္(ၿဗဟၼာ)=၄ဘံု
(စုစုေပါင္း၃၁ဘံုၿဖစ္သည္)
---------------------------------------
-ကမၻာေၿမၿပင္ေအာက္ယူဇနာ(၁၅၀၀၀)အကြာတြင္=သိဥိၥဳ၀္းငရဲတည္ရွိသည္။
-ထိုငရဲေအာက္ ကာလသုတ္ငရဲ၊သံဂါတငရဲ၊ေရာရု၀ငရဲ၊မဟာေရာရု၀ငရဲ၊တာပနငရဲ၊
မဟာတာပနငရဲ၊အ၀ီစိငရဲတို႔သည္လည္း ယူဇနာ(၁၅၀၀၀)ၿခားစီ အဆင့္ဆင့္တည္ရွိၾကသည္။
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-လူ႔ဘံုအထက္ယူဇနာ(၄၂၀၀၀)အကြာယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ထိပ္၌ စတုမဟာရာဇ္နတ္ၿပည္တည္ရွိသည္။
-စတုမဟာရာဇ္နတ္ၿပည္အထက္ယူဇနာ(၄၂၀၀၀)အကြာၿမင့္မိုရ္ေတာင္ထိပ္၌
တာ၀တိံသာနတ္ၿပည္ရွိသည္။
-ယင္းအထက္ ယာမာ၊တုသိတာ၊နိမၼာနရတိ၊ပရနိမၼိတ၀ႆ၀တၱီ၊
တို႔သည္လည္းယူဇနာ(၄၂၀၀၀)စီၿခားလွ်က္အဆင့္ဆင့္တည္ရွိၾကသည္။
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-ပရနိမၼိတ၀ႆ၀တီနတ္ၿပည္ဧ။္အထက္-----------
-ယူဇနာ(၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း)အကြာ
ေအာက္ဆံုးၿဗဟၼာ(၃)ဘံု(သို႔မဟုတ္)ပထမဈာန္(၃)ဘံု ၿဖစ္ၾကေသာ
(ၿဗဟၼာပါရိသဇၥာ၊ၿဗဟၼာပုေရာဟိတာ၊မဟာၿဗဟၼာ)ဘံုတို႔သည္
ေဘးတိုက္တန္းစီလွ်က္တည္ရွိၾကသည္။
-ပထမဈာန္(၃)ဘံုအထက္=ယူဇနာ(၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း)အကြာ
ဒုတိယဈာန္(၃)ဘံု ၿဖစ္ၾကေသာ
(ပရိတၱဘာ၊အပၸမာဏာဘာ၊အာဘႆရာ)ဘံုတို႔သည္
ေဘးတိုက္တန္းစီလွ်က္တည္ရွိၾကသည္။
-ဒုတိယဈာန္(၃)ဘံုအထက္=ယူဇနာ(၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း)အကြာ
တတိယဈာန္(၃)ဘံုၿဖစ္ၾကေသာ
(ပရိတၱသုဘာ၊အပၸမာဏာသုဘာ၊သုဘကိဏွာ)ဘံုတို႔သည္
ေဘးတိုက္တန္းစီလွ်က္တည္ရွိၾကသည္။
-တတိယဈာန္ဘံုအထက္=ယူဇနာ(၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း)အကြာ
စတုတၳဈာန္(၇)ဘံု ၿဖစ္ၾကေသာ
(ေ၀ဟဂၹဳလ္ဘံု၊အသညသတ္ဘံုႏွင့္သုဒၶါ၀ါသ-၅ဘံု)ဘံုတို႔သည္
ေဘးတိုက္တန္းစီလွ်က္တည္ရွိၾကသည္။
-စတုတၳဈာန္ဘံုအထက္=ယူဇနာ၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္းအကြာ
နာမ္သက္သက္သာရွိေသာၿဗဟၼာ႔ဘံု-၄ ဘံုၿဖစ္ေသာ
(၁)အာကာသာနဥၥယတနဘံု
(၂)၀ိဥာဏဥၥာယတနဘံု
(၃)အာကိဥၥညာယတနဘံု
(၄)ေန၀သညာနာသညာယတနဘံု တို႔သည္
ယူဇနာ၅သန္း၊၅သိန္း၊၈ေသာင္း အကြာစီအဆင့္ဆင့္တည္ရွိၾကသည္။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ေမာင္မင္း
Friday, July 1, 2011
မေတာင္းပန္ဘူးကြာ
ငါ တဲ့။ တစ္လံုးတည္း။ ငါ့လုိ ေတာ္တတ္ ျမင့္ျမတ္ ပုဂၢိဳလ္က .. ငါ့လုိ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့သူက ငါ့လုိပရဟိတအက်ိဳး ရြက္သယ္ပုိးေနသူက သူ႔လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုိ ဘာလုိ႔ ေတာင္းပန္ရမလဲ။
မေတာင္းပန္ႏုိင္ဘူး။ လံုးဝမေတာင္းပန္ႏုိင္ဘူး။
အဲဒီလုိနဲ႔ ၿပီးရင္လည္း ၿပီးသြားမယ့္ ကိစၥကုိ မေတာင္းပန္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ “ငါ” ဆုိတဲ့ တရားက လူေတြကုိ လႈပ္မရေအာင္ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတတ္တယ္။ တရားေတြကုိ သိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ အားလံုးကုိ ဆင္ျခင္ႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး ကိုေတာင္ ငါဆုိတဲ့ တရားက ခ်ဳပ္ကုိင္လုိက္ၿပီးဆုိရင္ အခ်ဳပ္ကုိင္ခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္လုိမွ လႈပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ကုိယ္မွားေနတာကုိ မွားေနမွန္း မသိေအာင္ အသာအယာေလး တုိးတုိးတိတ္တိတ္ေလး ဖံုးကြယ္ေပးထားတတ္တဲ့ အႏုသယ တရားေတြေၾကာင့္ေလ။ တည့္တည့္ေျပာရရင္ ပုန္းေနတဲ့ တရားေပါ့။
ခုလည္း ၾကည့္ေလ။ ဝႆကာရ ပုဏၰားဟာ အရွင္မဟာကစၥည္းေထရ္ကုိ “တပည့္ေတာ္မွ အရွင္ဘုရားကုိ ေမ်ာက္လုိ႔ ခုိင္းႏိႈင္းမိတဲ့ အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဘုရား”လုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ ၿပီးသြားၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူေတာင္းပန္လား။ မေတာင္းပန္ဘူး။ လံုးဝ မေတာင္းပန္ဘူး။ ဘယ္ေတာင္းပန္မလဲ။ သူက နယ္နယ္ရရပုဂၢိဳလ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ဗိမၼိသာရလက္ထက္ကတည္းက ရွင္ဘုရင္ဆီမွာ အမႈေတာ္ ထမ္းလာခဲ့တာ အခု အဇာတသတ္လက္ထက္ထိေလ။ ၿပီးေတာ့ ဝဇၨီမင္းေတြ ၿပိဳကြဲသြားေအာင္ ဖန္တီးႏုိင္ခဲ့တာ သူပဲ မဟုတ္လား။ ခုိင္ခံ့လွပါတယ္။ ညီၫြတ္လွပါတယ္ ဆုိတဲ့ ဝဇၨီမင္းေတြရ႕ဲ တိုင္းျပည္ကုိ ေသြးတစ္ခ်က္မစြန္းဘဲ ခ႐ုေကာက္သလုိ ဖမ္ဆီးႏုိင္ခဲ့တာ သူ႔လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမွ မဟုတ္ရင္ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးက လုပ္ႏုိင္မွာလဲ။ ဒီလုိ ထက္ျမက္တဲ့ သူက ဘယ္သူ႔ဆီကုိမွ မေတာင္းပန္ႏုိင္ဘူးေလ။ ေတာင္းပန္တယ္ဆုိတာ ခပ္ညံ့ညံ့လူေတြရ႕ဲ အလုပ္ပဲ။
တစ္ခါက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဝဇၨီမင္းေတြ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေဝသာလီျပည္ကုိ မိမိဘုရင္ အဇာတသတ္က သိမ္းပုိက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဝဇၨီေတြက သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ အေတာ္ေလး ခက္ေနတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဇာတသတ္က သူ႔ကုိ ဘုရားရွင္ဆီသြားၿပီး အဇာတသတ္မွ ေဝသာလီကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ၾကံစည္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္။ ေလွ်ာက္ခုိင္းၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္က မိန္႔ၾကားတဲ့ စကားေတြကုိ တစ္လံုးမက်န္ မွတ္သားခဲ့ဖုိ႔လည္း မွာလုိက္တယ္။ သူလည္း အမိန္႔အတုိင္း လုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘုရားရွင္က သူ႔ကုိ ဘာမွ မမိန္႔ၾကားပါဘူး။ အရွင္အာနႏၵာကုိပဲ ဒီေမးခြန္း ေမးလုိက္တယ္။
ဝဇၨီေတြဟာ…
၁။ တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္ အစည္းအေဝးလုပ္ေနဆဲလား
၂။ မင္းကိစၥမွန္သမွ် ညီညီၫြတ္ၫြတ္ တုိင္ပင္ေနဆဲလား
၃။ မျပ႒ာန္းဖူးတဲ့ ဥပေဒကုိ ျပ႒ာန္းတာ၊ ျပ႒ာန္းၿပီးသား ဥပေဒကုိ ထုတ္ပယ္တာမ်ိဳးရွိလား၊
၄။ အသက္သိကၡာ ႀကီးသူတုိ႔ကုိ ေလးစားေနဆဲလား
၅။ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ အဓမၼသိမ္းပုိက္တာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး မလား
၆။ ၿမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕ျပင္နတ္ေတြကုိ ပူေဇာ္ေနဆဲလား
၇။ ပညာရွိတုိ႔ထံ နည္းနာနိႆယ ခံယူေနဆဲလား
လုိ႔ ေမးတယ္။ အာနႏၵာက အားလံုး ျပဳလုပ္ဆဲလုိက္နာဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က
“ဒီလုိဆုိ ေဝသာလီကုိ ဘယ္သူမွ သိမ္းပုိက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဒီစကားကုိ တစ္လံုးမက်န္ေအာင္ သူကပဲ အဇာတသတ္ဘုရင္ကုိ ျပန္လည္သံေတာ္ဦးတင္ႏုိင္ခဲ့တယ္ေလ။
ေနာက္ တုိင္းျပည္က ႏွင္ထုတ္လုိက္သေယာင္နဲ႔ သူ႔ကုိပဲ ဘုရင္က အားကုိးတႀကီး သူလွ်ိဴလုပ္ခုိင္းခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ျမင္ရၿပီး အသံမၾကားရတဲ့ အရပ္မွာ “စားၿပီးၿပီလား”၊ “ဘာဟင္းနဲ႔လဲ” စတဲ့ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ စကားေတြနဲ႔ သူေသြးခြဲႏုိင္လုိ႔ ေဝသာလီျပည္က သူ႔တုိ႔ လက္ေအာက္ထဲ မဆုိင္းမတြ ေရာက္ခဲ့ရတာေလ။ သူေျပာသမွ် တင့္တယ္၊ သူေျပာသမွ် အမွန္၊ သူေျပာသမွ် အားလံုး လက္ခံရမယ့္ အေနအထားကုိ ပိုင္ဆုိင္ထားသူအဖုိ႔ အရွင္မဟာကစၥည္းေထရ္ ေတာင္ေပၚက ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ ဆင္းလာသလုိ ဆင္းလာတာကို “ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ ဆင္းလာတာနဲ႔ တူတယ္” လုိ႔ သူေျပာတာ အားလံုး လက္ခံ ေပးရမယ္ေလ။ ဘုရားက ၾကားၿပီး “အရွင္မဟာကစၥည္းေထရ္ကုိ မေတာင္းပန္ရင္ ေမ်ာက္ျဖစ္မယ္” ဆုိရင္လည္း ေမ်ာက္လုပ္လုိက္႐ံုေပါ့။ ဘယ္ေတာ ဘယ္ေတာင္မွာ ေမ်ာက္သြားျဖစ္ရမလဲ။ ေဝဠဳဝန္ေတာလား။ ဒါဆုိ ေမ်ာက္ျဖစ္တဲ့အခါ အဆင္ေျပေအာင္ အဲဒီေတာမွာ ေမ်ာက္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ အသီးအပင္ေတြ သြားစုိက္ထား႐ံုေပါ့။ ေတာင္းေတာ့ မပန္ႏုိင္ဘူး။ ေတာင္းပန္တယ္ဆုိရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ကဲ့ရဲ႕မယ္။ ဘာ မဟုတ္တဲ့ အရွင္မဟာကစၥည္းလည္း ပုိေျမာက္သြားမယ္။
ဝႆကာရ ပုဏၰားဟာ သူေသေတာ့ အဲဒီေတာမွာ ေမ်ာက္တကယ္ သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေမ်ာက္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း လူေတြက ဝႆကာရလုိ႔ ေခၚရင္ ထူးတတ္ၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ လုိ႔ေခၚရင္ မ်က္ႏွာကုိ လက္နဲ႔အုပ္ထားတတ္တယ္။ ေမ်ာက္ျဖစ္မယ္မွန္း သိလ်က္ မေတာင္းပန္ခ့ဲတဲ့ မာနဟာ တကယ့္ကုိ ေၾကာက္ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ သင့္ဆီမွာ အဲလုိမာနမ်ိဳး ရွိေနရင္ ျမန္ျမန္ေလး ဖယ္ထားဗ်ိဳ႕။
ေဂ်ဂ်ဴဝုိင္
http://jqy.myanmarfriendsday.net မွျပန္လည္ေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ႀကိဳးဆြဲခ်ျပန္ၿပီဆုိေတာ႔လည္း .....
္မေနာ့ေဖါခုအသက္(၁၉)
ႀကိဳးဆြဲခ်ေသဆံုး
ဘတ္နုရာရပ္ကြက္၀ပ္ဒံုကဲေရာက္
ညပုိင္းေလးနားမယ္ႀကံတုန္း ည ၉း၀၀ေက်ာ္မွ ေတာရေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ ဖုန္း၀င္လာတယ္ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ ေရခဲတိုက္ထဲမွာတစ္ေယာက္ ထဲေရခ်ိဳေပးခဲ့ရပါတယ္ က်န္ရစ္သူခေလးငယ္က ၇ လသားပဲရွိပါေသးတယ္ဗ်ာ အဲဒါလားဗ်ာေသခ်င္းတရားက အယုတ္အလတ္အျမတ္ မေရြးဘူးဆုိတာ
ေရာက္တက္ရာရာေတြစဥ္းစားရင္း အလုပ္လဲလုပ္ရင္းေပါ႔ဗ်ာ ေနာက္ ဘယ္သူမွေရာက္မလာတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ထဲ ေယာင္ေပေပနဲ႔ ေရခဲတုိက္ထဲမွာ အလုပ္ၿပီးေအာင္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္....သြားရျပန္ၿပီ မုိးေတြကလဲရြာလုိက္တာ လက္ကုန္ဘဲ ကုိစုိးကလဲဖုန္းမကုိင္ ဆုိေတာ႔ ေမာင္ရွည္တစ္ေယာက္ထဲေပါ႔
ည ၁၁ နာရီေက်ာ္မွျပန္ေရာက္တယ္
ေက်းဇူးႀကီးပါေပ႔ဆရာပုရယ္ (ဘာမွမဆုိင္ဘူး)
ေလးစားရပါေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ဆုိးတုိင္ပင္ေကာင္းတုိင္ပင္ ရဲေဘာ္မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ာ
နာေရးအသင္းေရွ႔ဆက္လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ တနဂၤေႏြေန႔အစည္းအေ၀းသုိ႔ မျဖစ္မေန
တက္ေရာက္ၾကပါရန္ေလးစားစြာဖိတ္ၾကားပါသည္။
ကုိေဇာ္သူရ(အရွည္ႀကီး)
တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး
နာေရးကူညီမႈအသင္း(မဲေဆာက္)
၀၈၆၉၃၃၆၄၇၀
Friday, June 17, 2011
(၁၆.၆.၂၀၁၁) နာေရးမ်ား
အမည္။ ။ဦးညြန္႕သိန္း
အသက္။ ။(၇၃)နွစ္
သျဂိဳလ္သည္႔ေနရာ။ ။ဘတ္ႏုရာ(သုသာန္)မဲေဆာက္ျမိဳ႕
လူၾကီးေရာဂါျဖစ္ကြယ္လြန္သည္။
အမည္။ ။ဦးကတုံး
အသက္။ ။(၄၀)နွစ္
သျဂိဳလ္သည္႔ေနရာ။ ။မဲပ သုသာန္
မဲေဆာက္ျမိဳ႕
ဦးေနွာက္ေသြေၾကာျပတ္
အသက္။ ။(၇၃)နွစ္
သျဂိဳလ္သည္႔ေနရာ။ ။ဘတ္ႏုရာ(သုသာန္)မဲေဆာက္ျမိဳ႕
လူၾကီးေရာဂါျဖစ္ကြယ္လြန္သည္။
အမည္။ ။ဦးကတုံး
အသက္။ ။(၄၀)နွစ္
သျဂိဳလ္သည္႔ေနရာ။ ။မဲပ သုသာန္
မဲေဆာက္ျမိဳ႕
ဦးေနွာက္ေသြေၾကာျပတ္
